Ey KARACAOĞLAN Şiiri - Ramazan Kılıç

Hep güzel aradın, güzeli sevdin,
Sen güzel insandın, güzeli övdün,
Çirkinlik hasmındı, bağrını dövdün,
Ey Karacaoğlan,Karacaoğlan.

Yurduna Kilis li diyorlar senin,
Musabeyli deki Kızılkent yerin,
Her sözün manâlı, her sözün derin,
Ey Karacaoğlan, Karacaoğlan.

Hak ka aşıkların,mekânı olmaz,
Sanma Karacaoğlan,gönülde kalmaz,
Bin sözde eylesem, yerini almaz,
Ey Karacaoğlan, Karacaoğlan.

Her güzele aşık oldum sanırsın,
Sen güzeli değil Hak kı tanırsın,
Cennette huriler, etrafın sarsın,
Ey Karacaoğlan, Karacaoğlan.

Sözün yüreğinde, saf, berrak gelir,
Sensiz bir virane, Karüce erir,
Sen söyle, çirkinlik hep güzel görür,
Ey Karacaoğlan,Karacaoğlan.

Güzeller kalmadı, gönülde kalan,
Sakın güzel sanma, yüreği yalan,
İnsanı seven der, gönlümü alan,
Sen Karacaoğlan, Karacaoğlan.

Hep güzeli sordun, gezdin taradın,
Güzeli bulunca, Hak kı aradın,
Sen Hak ka aşıktın, gözü karadın,
Ey Karacaoğlan, Karacaoğlan.

Sazınla dertleştin, güzel bahane,
Saf sözler söyledin, oldu şahane,
Olmadı mekânın, ne han,ne hane,
Ey Karacaoğlan, Karacaoğlan.

Karüce dağının, suyundan içtim,
Havası bir hoştu, kendimden geçtim,
Aşıklar atıştı, ben orda hiçtim,
Ey Karacaoğlan,Karacaoğlan.

Ramazan ım, Karacaoğlan pîr ine,
Selam olsun, Leyla, Arzu, Şirin e,
Bin aşıkta olsa, gelmez yerine,
Bil Karacaoğlan, Karacaoğlan.

Kilis İstanbul 27 04 2011