Ey Kara Toprak Şiiri - Baki Ortak

Ey kara toprak…
Sordum sana yine bu gece,
Dağların sessizliğini ödünç almış gibisin,
Rüzgâr bile konuşmak ister de
Sen susarsın…
İçine gömülen onca adımın
Hesabını tutar gibi.

Hani nerede dedim,
Göster bana dedim,
Bir zamanlar gülüşüyle sabahı erken getirenler
Nereye saklandı senden?
Bir çiçeğin dalında kaldı nefesleri,
Bir türkünün kırık yerinde isimleri,
Bir annenin avuçlarında sıcaklığı…
Ama sen
Hep aynı duvarsın bana.
Ne açılırsın
Ne geri verirsin aldığını.

Kara toprak…
Sen ki kimsesizlerin yorganı,
Yorgunların son durağı,
Söylesene,
Gidenler unutmayı mı seçti
Yoksa biz beklemeyi mi abarttık?
Bir mezar taşı eğilmişse rüzgâra –
Bil ki birinin omzu çökmüştür içten içe.
Kuşlar bile bir süre konar da
Sonra uçar gider…
Ama sen
Hep tutarsın gidenleri,
Bize sadece
Yarım kalmış cümleler bırakırsın.

Ey toprak…
Alnıma vuran soğuk gecelerde
Adını andığım ne çok insan var…
Kırk yıldır içimde sakladığım isimlerin
Yarasını yine kanattım bak.
Bir annenin duasını duydum dün gece,
Yarım yamalak bir “dön” fısıltısı…
Dönmeyenlerin ardından
Dua bile üşüyor bazen.
Yıldızlara sorsam
“Biz bilmeyiz” der,
Rüzgâra sorsam
“Ben sadece taşırım” der.
Bir sana soramadım içimi açar gibi,
Bir de kalbime…
İkisi de inat,
İkisi de sessiz.

Hani nerede sevdiklerim?
Çocukluğumun avlusu boş,
Gölgesine sığındığım ceviz ağacı
Şimdi bana yabancı,
Köyün sokakları eskisi gibi kokmuyor.
Dünya büyüdükçe
Biz küçülüyor muyuz dersin?
Bir resim düşüyor duvardan,
Çerçevesi kırılıyor…
Kırılan cam değil,
İçimiz aslında.

Ama bil kara toprak…
Bu şiirin yükü ağır,
Bu öfke değil;
Bu, kendine bile itiraf edemediğin bir özlemin
Yavaş yavaş dile gelmiş hâli.
Sana konuşuyorum çünkü
Geriye bir sen kaldın
Bir de içimdeki mahcubiyet…

Ve şimdi
Rüzgâr dinmeden,
Gece üşümeden,
Kalem yorulmadan söylüyorum:

Ben sorularımı sana bıraksam da
Cevapları gönlümde saklarım.
Her gidenin ardından
Bir türkü yakarım,
Her acının ardından
Bir adım daha büyür yüreğim.
Ve her satırda
Bir imza kalır benden…

Kul Ortak
diye vurur şiirin tam kalbine,
Çünkü bilir ki:
Gidenler toprağa,
Sözler ise göğe yazılır.

KUL ORTAK