Kaldırın beni üzerine yığıldığım kaldırımlar
Bir hayat taşıyorum cürmümden aşkın
Kamburlaşan ömre yakışır mı bu yük
Ya ayağı takılsa kaldıran mı olur ki, ey kaldırımlar!
Bir nisan gecesi, her gecenin bir yenisi
Yağmurda belli belirsiz ıslak yanaklar
Yürekte bir yudum acı, gözlerde bir tutam yaş
Kulağı sağır eden sessiz çığlıklar! ! !
Kapatın şehrin bütün ışıklarını
Zifiri bir aşk yaşıyorum en derinimde
Güneşi olmayandan, kapkaranlık.
Üşüyorum, kaldırın beni ey kaldırımlar
Kayıt Tarihi : 7.4.2016 01:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Caddeye çıktım bir kaç tur attım. İnsanlara baktım sevgililere baktım, empati kurdum, bir onlar oldum bir ben oldum. ben oldum ama bir daha eski ben olamadım. doldum taşamadım birikti içimden hüzünler, maziler. Tek aradığım bir kalem ve bir kağıttı. Bulamadım, koşa koşa eve geldim. Ve hemen yazıya döktüm. Umarım duygularımın tercümanı olabilmiştir. SAYGILARIMLA
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!