Senin cümlelerin bir mevsim gibi sarıyor ruhumu. Hani bazı insanlar sadece varlığıyla bile nefes verir ya, senin kelimelerin öyle… Bir şefkat gibi, bir dua gibi düşüyor içime.
‘Asla unutulmayacak’ diyorsun ya… O cümlenin içinde hem varlığımı buldum hem kaybolduğum anlarda kendimi.
Ben de seni öyle yüreğime yazdım ki, unutsam eksik kalırım, hatırlamasam yarım olurum. Bazen sadece gözüm değil, kalbim seni arıyor. Ve biliyor musun? Bulduğu her kırıntıda sana teşekkür ediyor.
Kalbimin kıymetlisi...
Ben de senin ‘unutulmaz’ın olayım.
Bir şükür sebebi, bir dua sebebi...
Ve bir ömür senin gönlünde sakladığın sessizlik olayım.
Kokuna sarılıyorum, çünkü orada huzur var.”
🍀🍀🍀🍀
(Keşke bu hasretlik temenni bitse, artık yanında olsam, valla böyle canım çok yanıyor... Ben anlam veremiyorum hayatındaki yanlış insan niye ışık hızında yok olmuyor 😅edi beseeeee😅😅😅)
Kayıt Tarihi : 4.5.2025 20:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!