Ey kalbimin hicranpayesi, sürur neşesi!

Kaç zamandır soramadım
İçime attım, meşguliyet adına kandım evet, aldandım
Mütehassis olan bir kalbin incinmesi, hiç söz etmeden edebi nefeslenmesi ne latif
Ve fakat bu hakikati anlamak için hissiyatım, naifliği terennüm ederek, tefekkürün ikliminde inşa edilerek ayılması lazım

Ne vakit zarif birnezaket görsem
Seni hatırlarım, sabrı vekana atını imrenerek hal-i aczi yetime yanarım
Kelam etmek içindüşünmenin ve eftaliyetiyle nefeslenmenin feyzine ne kadar hasretim
Bu bakımdan çekingenlikhasıl oluyor, içimde bir endişe uyanıyor, sessiz çığlığım nedense duyulmuyor

Birkaç resim karesi geçtielime
Mazinin en ülfetli veşevkli günlerinden, şimdiki halimle irkildim birden
Ne olmuştu bize, oncasancılar, sızılar niye, niçin mefkuremiz değişti, fikrimiz kesişti, zikrimizmuhabbeti terk etti
Günü geçirmek, keşkelerle nefeslenmek, ah u zar eylemek şimdiye kadar kime ilham ve esin verdi,deva bahşetti

Artık inanıyorum ki bizkaybettik
Azimeti, kemali yeteteslim ederek nefsimizi ihya ettik
Başkalaşmayı farklılıksandık, riyadan güya kaçındık ve fakat onunla yol aldık
İlgi ve iltifatısamimiyete değiştik, cezbeden olmak için ne kadar gayret ederek kendimizdengeçtik, kalbimizi hiç dinlemedik