Ey kalbim esin kimindir!

Nidayım kim duyacak
Özümden bahsettiğim sancılar ne vakit anlaşılacak
Hüzün mütemadiyen benimle arkadaşlık mı yapacak ve yoracak
Kim fakirliğimi anlayacak ve şevkin adresini bulmamı sağlayarak şakıyacak

Ne şark ne şimaldeki fark
Ah cefalı gönlüm sukutunun çığlığını kimler duyacak
Ummanın sayfalarını aralayacak, hasretin derinliği anlamlaşacak
Ve nedenler kime sorulacak, ötelenen davalara kim sahip çıkarak savunacak

Şayet bir gün anlaşılırsan
Dur durak bilmeden, yiyip içmeden uzaklaşıp yanarsan
Yazmanın birliği ve edep içinde ki niteliği, artık kaybolan mertliği
Kimler arayacak, boş vermişlik kimin kalbinde uhde bırakarak ah çektirecek

Bak o kadar insan seli varken
Nefeslerin tahakkümü yüreğime hicranı salarken nerdesin
Hangi sevdanın özlemisin, sessizliğin erdemiyle tefekkür eden misin
Bağ buzumu misali gönüllere hüzün estirirsin ve umudun sürurunda yeissin

Söyler misin eza kalbin midir
Ruhun serencamında hakikati bekleyen aşk kimin eseridir
Niçin nefsim kepazelik içinde anılan bühtandır, düşündükçe utandırır
Sadakat neden halimde solgunlaşan sayfadır samimiyet farkı aşkta kokandır

Nidayım ey can bu canı neyleyim
Kaybolan adreslerde kişiliğimle sefilliğin adresin demiyim
Yüreğimdeki yangından kime söz edeyim, halimdeki burukluğu neyleyim
Aranmak için sabrın sağanağında neden bu kadar aciz, şevke yabancı biriyim

Derlediğim güfte acemaşirandır
Zihnimin yollarında turlayan kelimeler kime yabancıdır
Ah bekleyen saki kim edebi alcığın umutlarında nidasız bir sevdadır
Yağan kar zarafetiyle niçin kalbime çok yakındır ve zemheri duygular farktır

Ah kimsesiz kalbim ne fakirsin
Bilirim ki müddeti zaman içinde bahtın serabında payesin
Nefesin eşiğinde resmedilen hüzünlü nağmesin ve hevesin zadesisin
Ürpertilerin içinde ve nihayetin perdelerinde hicranla anlamlaşan bir hecesin