Ben,
Bakamadım giden hiç bir geminin ardından
Ve Hiç bir zaman dönüp gidemedim.
Tek ve yalnız ölmekti tüm hayalim,
Ben onu bile beceremedim.
Hep aktı gönlümün açık kalan kapısından oluk oluk sevdam
Oysa ben hiç bir dolduranı göremedim.
Ziyan olup gitti tüm değerden günlerim
Ben buna değer bir göz yaşı bile silemedim.
Şimdi
Kapat kapını çelik duvarlar ardına
Ve göm kendini sessizliğe.
Ne usta yalanlar açabilsin kapını
Ne de koyu siyahlığında vurgun yediğin gözler.
Artık yeter!
Kafi değil mi?
Ya bu kadar acıtma canımı
Yada dur atma ey KALBİM..
Kayıt Tarihi : 26.9.2014 17:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Turgut Keskin](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/09/26/ey-kalbim-22.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!