Ey Kadir Aydır Beni Şiiri - İsmail Süklüm

Saf saf iner melekler yeryüzüne dağılır,
Ey Kadir aydır beni; içim zandan arınsın.
Fecre kadar esenlik gönüllere sağılır,
Ey Kadir aydır beni; ümitlerim barınsın.

Aşkla çarpan yürekler, alev alev yanarken;
Çölde kalan Mecnunlar Kevser’inde kanarken,
Seherlerde ağlaşıp, bülbül güle konarken
Ey Kadir aydır beni; kışım takvâ sarınsın.

Zaman zümrüt bu gece; saniyeni çaldırma,
Alnın öpsün secdeyi, usanıp da kaldırma,
Üflese kulağına; vesveseye aldırma,
Ey Kadir aydır beni; özüm nura bürünsün.

Kana kana içelim, feyzinden bardak bardak,
Şavkı vurur andıkça ruhuma açan çardak,
Tüm hücren Seni ansın, beden-et ve kıkırdak,
Ey Kadir aydır beni; dertler öte kürünsün.

Dur insanlık rukûye; mahrum kalma geceden,
Bin aydan hayırlıdır, aflar dile Yüce’den,
Uzak duralım uzak, İblis denen cüceden,
Ey Kadir aydır beni; şimdi Hakka yürünsün.