***Ey Kadın Şiiri - İsmail Tıkıroğlu

Derdin mi var diyerek, sordun mu hiç halimi
Tenhada ben ağlarken, bakan sendin ey kadın
Derman medet umarken, tabip sandım zalimi
Hançerin zehre banıp, kakan sendin ey kadın

Kayda değmez hayattan, beni çekip sıyırdın
Mundar beden içinden, sen ki ruhu ayırdın
Mazim hep günah dolu, tek sevap tek hayırdın
Mahşer günü gelmeden yakan sendin ey kadın

Suç saydın kahpe felek, aldığım her nefesi
Peşim sıra hep geldin, sanki koydun kafesi
Ben garip kul sen çoban, elinde hak kefesi
Tartar iken sol yana, akan sendin ey kadın

Hayat verdin toprağa, yağmur gibi sel gibi
Kuru daldım savurdun, poyraz gibi yel gibi
Dilbaz oldu bu gönlüm, nağme gibi tel gibi
Bu sazı bu düzene, sokan sendin ey kadın

Ne laf bitti ne de söz, bende çıktım çileden
Torbam delik harf düşmüş, elimdeki fileden
Ne dersem hepsi doğru, ben anlamam hileden
Tıkır der ki burnuma, kokan sendin ey kadın
Gönlüme şimşek gibi, çakan sendin ey kadın

27 /09 /2010
Soma