Ey İstanbul bende iki yakasın Şiiri ...

İSTANBUL tüm güzellikleri bağrında barındıran özel bir şehirdir, onun için güzeldir, kıymetlidir, dünyada tektir,Türkiye'nin incisidir. Kaleminize, yüreğnize sağlık.

Sene 1970/İstanbul

İstanbul’a gidiyorsun, güle güle git….
Beynimde çığlıkları, martılara selam et…

Sene 1970..
Mevsim yazdı..
Haliç temiz.deniz mavi,
İnsanlık çok, nüfus üç milyondan azdı.
Ben aklımı İstanbul da yitirdim..!

İstanbul a gidiyorsun güle güle git….
Gün batımı Kadıköy den İstanbul’un siluetini seyret..

Sene 1970
Mevsim yazdı.
Tezgahta balık ekmek
Boğazda yelkenliler, yelkenleri beyazdı
Ben aklımı İstanbul da yitirdim

İstanbul a gidiyorsun güle güle git……
Beşiktaş’tan Kuzguncuk’a hicaz bir şarkı patlat..

Sene 1970..
Mevsim yazdı.
Beyoğlu renk cümbüşü,
Kapalı çarşı çini,tarihti Sultanahmet.
Kumkapı cazdı sazdı.
Ben aklımı İstanbul da yitirdim..!

İstanbul a gidiyorsun güle güle git…
Yeni camide Eyüp de kuşlara yem at..

Sene 1970..
Mevsim yazdı.
Galata köprüsü eskiydi.
Esen Püsküllü müjgân dı.
Müjgân menekşe gözlü,
Ve Müjgân bembeyazdı.
Ben aklımı İstanbul da yitirdim...!

İstanbul a gidiyorsun güle güle git..
Ortaköy de mi olur..?
Çengelköy mü, Beykoz mu..?
Ama illa boğazda...
ve illa benim için..
Otur bir kır kahvesine,
iç bir çay ye bir simit..
.......................................
.....................................
İstanbul dan gelmişsin,
Safa geldin İstanbul.
Sustum artık..!
Sana ben ne deyip, ne söyleyeyim
İzin ver İstanbul u sende seyr eyleyeyim

Ahmet Daş

'küçük su çayırında unutulmuş
lila rengi dantelası fırfırlı mor şemsiyem
düşürmüşüm mendilimi
şimdi kim silecek gözlerimden akan nehri '

Nimet Hanım, bayıldım bu şiire. Ah, İstanbul... Benim yaşamadığım zamanların Güzel İstanbul'u... Seni imkânım olsa da, zaman tünelinden geçerek seyredebilsem...

Tam puanımla kutluyor, sevgiler selamlar gönderiyorum. Hâlenur Kor

ey afet-i şahikam
ey afet- i devran
kaynıyor kazan
yaz günü hazan
her evde bir şehit
sıcak bir yaz
çok sıcak
kaynıyor kazan

İstanbul ne kadar öğünse azdır adına bunca şiir yazılmakla.

küçük su çayırında unutulmuş
lila rengi dantelası fırfırlı mor şemsiyem
düşürmüşüm mendilimi
şimdi kim silecek gözlerimden akan nehri

Ve, ancak zarif bir hanımefendinin yürek sesiyim diyen bu güzel dizeler nasıl da yakışmış şiirin dokusuna. Kutladım Tim beğenilerimle Sevgili Yüksek Hanım...Her dizesi bir oya gibi işlenmiş muhteşem bir İstanbul şiiriydi.Okumaktan büyük keyif aldım...Sevgilerimle...

Ünlü bir şarkıcıya bir şarkı yazmıştım!!! şarkı marmarayı ve İstanbulun saraylarından söz ediyor bana onu hatırlattı...evet istanbul fetih edilmeden önce ve sonra nasibini bir -new york,hong kong,kahire,Dubai,Paris, v.s gibi aldı..saygıyla

İstanbul bir sevgili ,İstanbul bir hasret bu sayfada...Aşkın ve hasretin sesi nasıl da hüzünlü bir şarkı olup düşmüş her mısraya...Muhteşemsiniz sevgili şairim,bir özlem,bir tutku ancak bu kadar güzel dile getirilebilirdi...Yazdıklarına yüreğini katan siz değerli şairemi ve değerli şiirini içtenliğimle kutluyorum...Hep şiirle ve güzelliklerde kalın efendim,sevgiyle,saygıyla selamlıyorum şahsınızı ve güzel eserinizi...

Hangi şehir kendine bir soluk itişi aralığında bu değin yazdırabilir ki? Ve hangi şehir bir şiirde kendini tanımlaya olanak tanıyan terkipleri sahiplenebilir ki?
Ve bu şiirden İstanbul adını çıkartırsanız hangi şehir adı o boşluğu doldurabilir ki?
Bir şehir bu değin mi içselleştirilebilir?
Salt bu sayfadan dolayı değil,yüzyıllardır bu gerçek değişmedi hiç.
Ama her şiir dili başka bir sever İstanbul'u.

Sayın APEL gibi..

gezerken yurdumun kurak iklimlerinde
sen gelirsin aklıma
yüzerim Marmara gözlerinde
serinler ürperirim

yurdumun ile yüreğimin sözcükleri yer değiştirince de ne güzel aşk oluyor..
Çok güzeldi, kutluyorum sayın Apel...