Ey İstanbul! Şiiri - Orhan Selim

Uçuyorum İstanbulun bir tepesinden diğer tepesine,
İnsanların dudakları dehşetle kıpraşır,
Gidip konuyorum Galata Kulesine,
İki yaka yetim çocuklar gibi,
Ağlaşır.

Gülüyorum!
Bir adam atıveriyor beni,
Galatadan İstanbulun kucağına.
Adı da: Hezarfen Ahmet Efendi
Daha değmeden toprak ayağıma,pamuk gibi
Alıyor ben bir rüzgar,göklerin ocağına.
Bir anne gibi umudun kucağına.

Göklerdeyim!
Süzülüyorum semalarda;
Bir çocuk gibi daha dünkü,
Tutamayacak kolumdan İstanbul,çünkü;
Uçuyorum!

Ey İstanbul!
Kime baksam sensin,
Sana baksam kimsin?