Ey İstanbul ayrılıkların başkenti sende yorgunsun
Ne aşklar barındırdın yıllardır sırada şimdi ben varım
Kanmıyor gök mavisi denizin ağlıyor bak martıların
Zor şehirsin vesselam ne diyeyim ben sende haklısın..
Yaralanmış bir akşam yüreğim düştüm bak yollarına
Yokluğun zehir gibi içimdeki çocuğu attın bir kenara
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta