Taş yollarında,
o eski ruhunda,
güzelim toprağında,
yitiriyorum kendimi ey İstanbul.
Yokuş yollarında,
tenha sokaklarında,
bizim dediğimiz mahâllelerinde,
yitiriyorum kendimi ey İstanbul.
Tepelerinin arasında,
o durmaz sesinde,
dumanlı kafanda,
yitiriyorum kendimi ey İstanbul.
Gururlu suratında,
çizikler düşmüş, bazen üzgün duygularında,
toprağında yürürken, denizinde,
yitiriyorum kendimi ey İstanbul.
Hiç unutamadığım gecelerinde,
yıkılmaz kişiliğinde,
o güzelim insanlarında,
yitiriyorum kendimi ey İstanbul.
Sende senliğinde,
tepelerinde dalgalanan,
kanımızla ısıttığımız bayrağımızda,
savunduğumuz gururunda,
yitiriyorum kendimi yüce İstanbul.
(Kopenhag - 2010)
Tolga MadanKayıt Tarihi : 9.2.2010 13:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu güzel şiirinizi
Canı gönülden kutlar
Başarınızın daim olması ve
Daha nicelerine saygılarımla
HACİ TİMURTAŞ 2
m..guzel bir şiir okutturdun..tebrikleer
tepelerinde dalgalanan,
kanımızla ısıttığımız bayrağımızda,
savunduğumuz gururunda,
yitiriyorum kendimi yüce İstanbul.
(Kopenhag - 2010)
Tolga Madan
YÜREĞİNİZE SAĞLIK KALEMİNİZ DAİMA GÜZELLİKLERİ YAZSIN KUTLARIM SİZİ
TÜM YORUMLAR (4)