Ey İstanbul!
Gözlerin renkli, dilin tatlı, sesin ne kadar sıcak olsa da kandıramazsın beni İstanbul.
Ellerin kanlı, tırnakların keskin, her an ısırmaya hazır olan dişlerini, tekrar ve tekrar törpülersin İstanbul.
Geceleri karanlığın bağrında, ıssız parkın soğuk banklarında, beni tek başıma bırakan İstanbul.
Çocukların sokak oyunlarını, gençlerin neşesini ve yetişkinlerin hayallerini çalan İstanbul.
Ey İstanbul!
Milyonların ölü bedenlerini taşıyabilen ancak duygularını taşımayan İstanbul.
Zenginler için cennetten bir köşk, fakirler içinse cehennem çukuru olan İstanbul.
Gecelerinde sessiz çığlıklar bulurum, yıldızlarının gözükmediği gökyüzünde İstanbul.
Ey! serseri İstanbul, söyle bana tüm içtenliğinle yanlış mıyım yoksa?
Kayıt Tarihi : 28.4.2022 13:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)