Ey İstanbul Şiiri - Nesrin Şahin Keçeci

Şaşkın bir çocuk saflığıyla
ışıl ışıldı maviliklerde
gözlerin,
Asırlık imparatorlukların
sarsılmaz kalesi miydin...
Yedi tepeli yediveren gül goncası;
her mevsimin bir anlam bulduğu
ayakları suda,başı gökte
bir masal kahramanı mı...
Işıltılı yüreklerden nice selamlar
hayal ürünü nağmeler yollanan
nazlı bir peri miydin...
Köprü üstü balıkçılarının oltasına takılan
çiçekli bir bahçe mi...
Yeşil bir dalın filiz verme çığlığını
güneşe uçuran bir martı mıydın...
Özgür ruhların buluştuğu bu semada
bir bahar selamı mı...
Yoksa....
Gökyüzüne asılı salıncaktan
çizgileri zamanın kesinliğini taşıyan
yüzüne bakarken
gördüklerim bir düş müydü...
ey İstanbul