Ey İstanbul Şiiri - Vakkas Şahin Kurka

Ey, en yüce sevdaları koynunda saklayan şehir: İstanbul!
Hiçbir sevgili sevilmedi senin sevildiğin kadar,
Hiçbir Mecnun yanmadı Leyla'sına sana yandığı kadar,
Ve hiçbir aşık özlemedi maşukunu seni özlediği kadar.

Ey, karanlık gecelerin aydınlığa doğduğu şehir: İstanbul!
Her zaman sana yazıldı, en güzel şiirler,
Her zaman senin için bestelendi, en güzide şarkılar,
Ve her zaman senin hayalini kurdu, çilekeş varoşlar.

Ey, boğazın serin sularında yıkanan şehir: İstanbul!
Kaç gece koynunda uyudu, sefil balıkçılar,
Kaç ağ kaç umut boşluğuna atıldı, herkes ümitvar,
Ve kaç yiğit sularına gömüldü, yüreğinde sevdalar.

Ey ufkunda, tarihin bir güneş gibi doğduğu şehir: İstanbul!
Sendin Fatih'i 'Sultan' yapan 'Kutsal Emanet',
Sendin bir yanı mazlum çilehanesi bir yanı cennet,
Ve bir yanın sılayı anımsatır; bir yanın gurbet.

Ey, şimdi kirlenmiş ruhları içinde barındıran şehir: İstanbul!
Kimleri yaktın sen, nice ocaklar yıktın zalim!
Soluklar feryat figan oluyor acımasızlığına,
Ve sözcükler isyana dönüşüyor semalarında.

Ey, hüzünde küfredilen; sevinçte methedilen şehir: İstanbul!
Her pislik ve mislik yüreğine aktı oluk oluk,
Her diken ve her gül bir bülbülü vurdu benizler soluk,
Ve her vuslat bir hasrete dönüştü, hayaller donuk.

Ey, adına şiirler dizdiğim şehir: İstanbul!
Sende buldum teselliyi sende yaşadım sevgiyi,
Sende aşık oldum güzele, sende nefret ettim çirkine,
Ve ölürsem sende ölürüm, yaşarsam sende.
Ağustos -2000
İstanbul