Ey İstanbul! Şiiri - Sevnur Şaylan

Bir masalsın ey İstanbul!
İki yakası bir araya gelmeyen,
Asırlık bir türküsün...
Yorgun insanların hiç bitmeyen öyküsüsün...
Cihanda bir eşin daha yoktur, bilinir,
Layığındır bu topraklar,bu insanlar,
Bu gökleri delecek kadar şehvetli minareler,
İhtişamıyla Sultan Ahmet,
Galata...
Bu ne endam,bu ne güzellik Kız Kulesi,
Aşığındır martılar,aşığındır mavi sular...
Sokaklarına sığmaz telaşlı insanlar,
Hep yetişilecek bir yerleri vardır,
O yer ki İstanbul'un bin bir köşesidir,
O sokaklar ki koca bir tarihi saklar içinde,
Nicesini görmüştür İstanbullusunun,
Nicesini...
Uyku nedir bilmez İstanbul,
Yorgun insanlarını uyuturken koynunda,
Yorulmaz asla İstanbul...
Aç insanlara tok bir şehirsin artık,
Sevildiğin kadar,isyan da edilirsin,
Ama yine de...Sevildiğin için ey İstanbul!
Suçlusu sen değilsin İstanbul'um,
Barındırdıklarındır elbet aldırma!
Sen asırlık bir tarihsin aldırma!
Dedim ya,bir masalsın sen ey İstanbul,
Asırlardır süregelen,
Asırlarca da sürecek olan,
Bir masalsın sen ey İstanbul! ...