Ey İstanbul! Şiiri - Uğur Tombul

Ey istanbul! Ey mistik ve esrik şehir
Bir güzel nazarıdır çehrenin letafeti.
Mâzinin âtideki visalini taşıyorken bir anda
Tarihin aynasını vuruyorsun zamanda
Mukaddes nefesleri yaşatırken bağrında
Kalem takdirine saygı duyar,eğilir
İstanbul gerdanın açar süzülür de süzülür.

Boğaz'ın köprüsü taç giymiş dilber gibi
Galata haşmetiyle şaha kalkmış küheylan
Topkapı her motifiyle ihtişam nişanesi
Magrur ve muvakkurdur Yeditepe yüksekten
Zafer nağmesi gelir hâlâ Hisar'ın tepesinden
Bir zafer müjdesidir, kutlanır tüm yürekte
Bir rahmet duasıdır arta kalan geride...

İstanbul surlarından arşa uzanır çığlık
Bir fetih sadâsı ki dağıtır semavâtı
Gaza emri verilir kılıcın gölgesinde
Bir cihat umûresi var etmektir dünyayı
Savaşmaktan gayemiz yaşatmaktır dünyayı
Bir destanın nağmesi duyulur her yürekte
Mehter Marşı çalınır, hazırlanır ordular
Çeriler hayır duasın alır anaların
Kubbealtı seferin müjdeler dıyarların...

Ey şehr-i yâr aşkın şehri İstanbul!
Aşkın gökkuşağı kumaşıyla dokunduğu göklere
Senin nağmenle inler bu âlemin kulağı
Ey gazelin ve güzelin vuslat-ı beyanı
İstanbul'da gör sen aşıklardan yananı
Kalplerinde mızrak var,akar kanı yaralı...

Ey şamdanlarda yanan gülden mum
Ay ışığında rakseden yedi karanfil
Taze ıtırların kokusunun sindiği rayihalar ülkesi
Ey gül güzeli şah-ı mercan kalesi
Tanrının lütfettiği eşsiz fırça darbesi
Tarihin nabız attığı mavi ateş bölgesi
Hüznümün öteki yüzü neşemin ta kendisi
Bir destandır içimde İstanbul'un sevgisi.