Ey İstanbul Şiiri - Tahir Sarıışık

Ey İstanbul!
Kahpe Bizans'ın köhnemiş kiri, pası
Konstantinopolis'i şehirlerin sultanı yapan pırlanta.
Ey İstanbul!
Peygamberin kutlu müjdesi ile nurlanan karanlıktaki yedi kandil,
Eyüp Sultan'ın, Ulubatlı'nın sancağı mendil ettiği sevgili,
Ey Istanbul!
Sırtlanların vahşi iştahını kabartan,
Gözlerinden kin, ağızlarından salya akıttıran canan.
Ey İstanbul!
Hak ile batılı ayıran keskin boğaz çizgisi,
Deniz ile karayı kardeş kılan medeniyet incisi.
Ey İstanbul!
Yedi düvelin kapanmamış hesap defteri,
Sende toplanır mahşerin bütün kaldırımları,
Ey İstanbul!
Beş vakit ses ver unutulmuş ülkülerin kayıp neferlerine,
İndirme tevhid bayrağını, sakla tâ kıyamet gününe.
Ey İstanbul!
Tut yakamdan, dök kirlerimi, sil pasımı,
Haykır yüzüme:" Ruhunda beni ara, kalbinde beni bul."
Ey İstanbul!
Huzurlu günlerimin, tatlı uykularımın asude kaşanesi,
Kara yüzlü haramilerin kâbus kırbaçlı zebanisi ol.
Ey İstanbul! Can İstanbul!
Gökkubbenden inmesin ebediyyen ayyıldızlı tuğ.