Ey İstanbul Şiiri - Gökmen Yılmaz Erdem

EY İ S T A N B U L

Bugün sessiz,
sedasız denize doğru
m a s m a v i uzanan
e n g i n l e r d e
yeşile boyanmış
aydosta,
kaybolmaya yüz tutmuş
silüetine
istanbul'a baktım.
hülyalı uyukladığım
gönül bahçemde
bana
tebessüm eden
dünü hatırladım.
adalarda
her iskelede
vapurda selamladığım
güzelim' martılar'
yok muydu?
benle beraber
yol alırdı.
kalbimde
tutamadığım
bir tarafa
atamadığım
hasretin burnumda
zamana inat
herşeyi unutup
hiçbir şey olmamış gibi
kayıtsız kalamadım istanbul...!
haşmetli tarihin
bereketli tepelerinde
yağmur damlaları
gökkuşağın efsunlu
renginde
deli divane gezdim.
caddelerde
göklerde
hezarfen ahmet çelebi misali
uçtum
eşarbını kokladım
galata kulesinde.
uzaklarda
dudağımda
isminse
kızkulesinde kaldı.
akşam güneşin
son ışıkları
beni yıldızlarda yaldızlarken
delice bir saadet durmaksızın
dolup taştı bağrım
yere bakan sarnıcında.
sarı dağ mimozanların
baygın kokuların
ayasofya'da
sultan ahmet'te tüten
İnsan seli
gözlerimden endişeli
müthiş sükûtu
ümitsiz ifadesini alırken
huzur veren
dolmabahçe sarayında
dinlendim
dinledikçe
k a s ı m p a t ı l a r
kapımda birbir
beni selamladı.
yanağında süzülen yaşlarsa
kurşuni renge
sevince dönüşmekte.
muti bir tavırla
titrek ışık saçan
mumun önüne geldim,
kavrulmuş ellerim
eski püskü,
temiz bir havluyu
göğsüme bastırdı
sersem halde doğruldum
kadıköy'de.
aklımdan geçenleri
söylemeden çekinmedim
dünden bugüne ey bahtsız yâr..!
kaç kere canım sıkılsa
eminönü'nde
ellerimi açtım sana
beni avutan
sevgime mazhar aşkını
yeniden
yeniden d u y m a k istedim
sende
ey i s t a n b u l ......!

Aksaray 07 Kasım 2021

Gökmen Yılmaz Erdem

Gökmen Yılmaz Erdem
Kayıt Tarihi : 7.11.2021 01:11:00