Ey İnsanoğlu Şiiri - Hayriye Aygül

Kimseyi suçlamıyorum,
sokak hayvanlarının dünyasını yaratan
sorumsuz insanlardır.
Şehirler büyüdükçe,
sokak hayvanları cehennem ortasında
yaşıyor büyük kentlerde...
Eski de köyümüz vardı,
sınırların olmadığı,
kedi ,köpek ve tavukların
bütün gün özgürce dolaştığı
tarla ve bahçeler ,
cadı kazanına çevirdiler şehirleri
İnsanlar dolup taştılar
yabancısı oldukları büyük kentlere...
İş olmayınca aş olmuyor
millet davar gibi sıra sıra doldu AVM'lere,
gerisi sığındı camilere..
Kitap okuyan olmadı,
çocuklar çoktan bıraktı okulları,
evden kaçanlar yuva yaptı sokakları...
Sokak hayvanları mı
yük oldu vicdansız belediyelere
verdikleri zehrin dozunu kaçırdılar,
can taşıyan anaları öldürdüler,
leşlerini sokaklara serdiler...
İnsanlarda bitmişse vicdan denilen nesne,
canlılara sevgisi kalmamış yüreklerinde...
zincir vuramazsın
insan içinde birikmiş kine,
aç susuz ve yoksul kalan başıboş insanlar mı
kusuyor düşmanlığını
dilsiz ve savunmasız hayvanlara...
Düşünemem ?
Aç insan anlar açın halinden
öldürmek mi
zulümdür mazlumun yüreğinde,
belediye sorumludur
şehirde yaşayan canlının halinden
Hayvanları koruma kanunları yok mu
bu ülkenin anayasa kitabında,
TBMM ne işler çeviriyor oturduğu yerde
bedava maaş alan altı yüz millet vekili nerede ?
Bu ülkenin saraydan başka yok mudur derdi?
Kendinize gelin
kaçırdınız galiba ipin ucunu,
düzene sokamıyorsanız memleket halini
efendice bırakın zırlamayı
bu millet bu memleket
kurda kuşa yabana koruyucu anayurt
sokak hayvanına ve insanına da
yürekten gerer kol kanat...
şurda yere uzanan hamile bir it,
onun yerine uzanan bir kadın düşünün
kanamaz mı vicdan denilen meret,
yeter ki kaybetmesin akıl ve mantık
kendine gel ey insanoğlu,
hepimize hüsran yaşatmasın bu memleket...!