Bu ne telaşe ey! İnsanlık?
Bu koşuşturmaca, bu gidiş nereye?
Ne vakit yitirdik onca eşsiz değeri?
Her gün biraz daha iğrençleşmek niye?
Tüketmek, yok etmek yarışınız, bir gün biter mi?
Aklınızın metaforlarında ‘iyilik’ kelimesi düşer mi?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta