Ey insanê gunekar Şiiri - Erhan Gündere

Ey xudaye rebbê jorin
Ev qullete te navinin
Kes jı kesira duznine
Herkes herkesira xayin.

Ey insane mırın bir kır
Bav kalête kê kefenkır
Dünya siya axreteyê
Vê dünyêda ka kê çıkır.

Kê kefenra cev jı çekır
Ke pere pul jı xura bır
Çevêx veke hışyarve
Vê dünyêda hertışte vır.

Ey insane çev bırçi
 Tu Ku hati kuda dıçi
Çavêtej xulliye terve
Zıkêtey hemasa bırçi.

Ey insane ziyankar
te çı xura kıre bar
Barê teji heramiye
Tu hemasa gunekar.

Ey insane mınafık
Tu qe navi muafık
Sonateji agıre
Teraji hezar cari yazıq.

Ey insane gunekar
Şeytan tera nave yar
Te male dünyaye xar
Dıletej axirete sar.

Gellek be namus heye
Ne heya ne perde maye
Hezar cari mırın ditye
He nızane mırın çiye.

Ke mırıne eýane
Ezrail ber seryane
Ser zırza deriyane
Derij heviya zemane.

Zeman var deri vevê
Te her bızanvi xeve
Lı xevn nine hışyarve
Ezrail hat rıh bıve.