Ey İnsan Alemi Şiiri - Tuncay Akdeniz

EY İNSAN ALEM-İ

Varlık alemimin haktır gerçeği
Kullarından hesap sorar yaradan
Soldurma yeşeren açan çiçeği
Yeniden yaratır yoktan var eden

Yaradan acıyla sınar insanı
Kullar mevlâsından diler ihsanı
Nefsine uyupta yakma bir canı
Gün olur ayırır ak-ı karadan

Nemrut ateşinde yanmadı Halil
İbrahimden büyük varmıdır delil
Rabbim diyen insan olur mu zelil
Ateşi söndürüp vardır nur eden

Aşkın badesinden içmek mesele
Haktan hakikate göçmek mesele
Sırâtın üstünden geçmek mesele
Eyyûbün sabrıdır yâr-ı yâr eden

Kul Tuncay dünyaya gelmez bir daha
Muradın yâr ise sarıl Allah-a
Bu dünyası kalmaz sultana şaha
Göçüp gideceksin birgün buradan

Tuncay Akdeniz