Ey İnsan Şiiri - İbrahim Halil Demir

Ey insan!
Olmadığında sabreder, Bulduğunda da şükredersin!
Büyüklerine saygılı, küçüklerini de seversin!
Haysızca gülmez az konuşur çok susarsın!
Peygamberimiz’in buyurduğu gibi ölümü çok tefekkür edersin!

Ey insan!
Sen meleklerden daha üstünsün yeter ki bil kendini!
Çalış çabala, ama asla ve asla yıkma bendini!
Basiretli ol, takvayla ziynetlendir yaşamını!
Bir celalli bakışla, alt üst et şerefsizlerin fendini!

Ey insan!
Başkalarının imanının kurtulmasına, vesile ol!
Rahmanın rızasını kazanmak için, muhabbetlerle dol!
Bu emanet canını, sahibine teslim etmeden önce,
Hayır ve hasenatlarını, kendi elinle yap bol bol!

Ey insan!
Dosdoğru ol, sırati müstakimden sakın ayrılma!
Güzel ve takva insanlara, hiç mi hiç darılma!
Cehennem narlarından azade olmak istiyorsan,
Nefsin şeytani ve heves arzularına asla ve asla sarılma!

Ey insan!
Sayılı günlerini hayırlı ilimlerle değerlendir!
Unutma ki, en şerefli insan kendini bilendir!
Yüce yaradanın indinde, makbul olan insan,
Kimsesiz dul ve yetimlerin, gözyaşlarını silendir!

Ey insan!
Bakmakla yükümlü olduklarını, terbiyeli yetiştir!
Dargın ve küs olanları, birbirleriyle barıştır!
Ariflerin meclisinde, terbiye ve adabınla otur!
Konuşulanları can kulağıyla dinle, kendini geliştir!

Ey insan!
Sen şerefli yaradılmışsın, bunu unutma!
Aslan misali vakarlı ol! şerefsizlerin otağına oturma!
Sımsıkı tutun şanı yüce Allahın ipine!
Hak ile batılı, birbirinden ayıran ile ayırmayanı bir tutma!

Ey insan!
Sen helal süt ile emzirilmişsin, yanlış yapma!
Yerin göğün sahibinden, başkasına tapma!
Birbirinden hayırlı ve güzel yollar var iken,
Sen sen ol şeytani yollara asla ve kat-a sapma!

Ey insan!
Sen güzel görür güzel düşünürsün!
Yüce Kuran’ın ve sevgili Peygamberimizin yolunda yürürsün!
Ömür miadını emrolunduğu gibi öylesine şereflice yaşa ki,
Soyadını taşıyanlar, güzel bir hayat sürsün!

Ey insan!
Gönül gözlerin açık olsun! Kemliklerin her türlüsünden uzak dur!
Uyma nefsin heves ve arzularına, gem vur!
Bu üç günlük fani dünya malına meyletme!
Karınca misali çalış çabala cennette kendine saraylar kur!

Ey insan!
İşin kolayına kaçmadan gerektiği gibi kul ol yaradana!
Görevli ölüm meleği gelmeden tatlı nazik cana!
Gönül tarlalarında çalışkan bir ırgat ol!
Yeter ki hoşnut olsun seni beni yaradan, özenme fani dünyanın ün ve şanına!

Ey insan!
Sen asilsin, okuduğunu anlar anladığını da yaşarsın!
Sen insanlık kitabının, yazdığı şerefsin, namussun, arsın!
Ümitsizlik yakışmaz sana sen yaşadıkça,
Sen yazın Temmuzunda ulu dağların doruğunda tertemiz karsın!

Ey insan!
Sen nasıl emredilmişse öyle yaşar sadece Allah’tan korkarsın!
Zalimlere buğz eder her daim celalli ve haşin bakarsın!
Mazlumların, kimsesiz dul ve yetimlerin gönül bahçelerine,
Suyu berrak bir pınar olur, muhabbet ve sevgiyle akarsın!

Ey insan!
Amacım, Rahman ve Rahim olan Allah’ın rızasını kazanmandır!
İnsanı Resulullah'a komşu eden sinedeki kamil imandır!
İşin kolayına kaçmadan emri-bil maruf anil münkeri yaparsan,
Unutma ki çevrendekiler sana ve yaşantına hayran olandır!
9/Ocak/2015