Bu gün öğrenmeyi denedim
Ama unuttum
Nerden bilebilirdim ki
Unutmanın sen olduğunu
Mesela denizin
Solmuş renginde gözlerini
Avucumdaki suyun
Serinlettiğini
Yağmurun
Güneşle dans ederken
Romantizm olduğunu
Seni öğrenirken
Unuttum
Beşikteki çocuğun
Anne şefkatine
Ağlayışını
Sağlarken gülüşünü
Ve bir bütün
Güzel görünsün diye
Semadaki yıldızların
Parlarken sönüşünü
Sende anladım
Barış için
Yıllarca savaşmayı
Yaşamak için
Ölümü
Güzel görünmek için
Maskeye
Mahremle sevişmeyi
Seni öğrenirken
Unuttum
Gecenin karanlığını
Gündüzün aydınlığını
Ve dahası
Aşkın
Gerçek olduğunu
Seni öğrenirken
Unuttum
Anlayacağın
Ben sende
İnsan olmayı unuttun
EY İNSAN.
Kayıt Tarihi : 25.10.2013 17:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Edip Onar](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/10/25/ey-insan-83.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!