Kuş mu olsam,yoksa bulut mu?
Kuş olmalıyım, kuş...!
Özgürlüğe kanat açan.
Dağları denizleri aşan.
Gözü yaşlı çocukların
parmaklarına konan.
Küsmüş yüreklere şarkılar söyleten.
Bulut olmalıyım,bulut...!
Çorak topraklara yağmur götüren.
Gönül yangınlarını söndüren.
Ne kuş olup, uçabildim.
Ne de bulut olup, yağabildim.
Ola ola,bir ' i n s a n ' oldum
Odun taşımasam da, harlı ateşlere,
söndüremedim yangınları.
Güldüremedim çocukları.
'Dağlar dayanmaz' denen acılara dayandım.
Dayanmakla kalmadım.
Bir de, uzaktan seyreyledim
yangına körükle gidenleri.
Yokladım elimle kalbimi,
taş mı, olmuş ne?
Sordum sonra kendime;
'Sen ne yaptın ey! i n s a n? '
Sıraya dizildi hemen
yanmış yıkılmış evler.
Sıraya dizildi ölü çocuklar.
Şikayete durdu gözü yaşlı analar.
Avuç açtı aç insanlar...
Ne çok iş başarmışım 'BEN ! '
Şaştım kendi gücüme....
Yokladım elimle kalbimi,
taş mı, olmuş ne?
Dedim ya, ola ola, bir ' i n s a n' oldum.
Her gün biraz daha küçülen.
Kendi ağırlığınca ezilen.
İmrendim kanat açan kuşlara.
Özendim yağmur taşıyan buluta.
Küçüldüm, küçüldüm,küçüldüm.
Yer yarılsa,yer yarılsa, yer yarılsa, yer ya r ı l s a...............dedim.
(29 Ağustos 2013)
Kayıt Tarihi : 14.9.2013 16:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaleminize sağlık.
Nice şiirlere.
Esen kalın.
Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (8)