Ey İnsan Şiiri - Tarık Güvendik

Ey insan!
Bilir misin ki, sen kör bakarken
Ben, senin görmediğini görürüm.
Dağlara doğru çevirince yüzünü,
Sen zirvelerde kar görürsün,
Ben şaheser görürüm.
Yanından geçip-giden onlarca insanın,
Sen şeklini görürsün,
Ben acılarını, sevinçlerini görürüm.
Sonra da kalkıp, dersin ki;

“Ben insanım, insan
Benden üstünü yok”
Eğer, ben olmasa idim,
Sen de bir hiçtin…
Bilmem, tanıyabildin mi, beni?
Bendeniz, senin GÖNLÜN…