Bir dağın yamacındayım
Düşüyorum uçurumdan
Etrafım ölüm ve kan
İnsanlık bu mu?
Bu sen misin, ey insan!
Mega kentin havası gibi yüreğin
Kirlenmiş ve zehir soluyor
Merhamet nefessiz kalmış içinde
Boğuluyor!
Birikip oldu kızıl bir pınar
Kurtarma adına döktüğün kanlar
Öyle bir tuttu ki alemi şerrin
Vahşet bile ürktü zulmünden senin
Ey insan!
Titre, kendine dön ve dinle
Yaptığın kâr kalmaz sana bu cihanda
Bekle, göreceksin sen de bir gün,
Boğulduğunu döktüğün kanda
Kayıt Tarihi : 25.1.2012 18:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)