Ey İnsan... Şiiri - Ulvi Ziya

Zaman; her bir ömüre, bağışlanmış meçhul yol...
İster çok hızlı yürü, ister içinde kaybol...
Çizgiden çıkmamak var, çizgiye saldırmak var;
Kaderine zıt git de, hırs ve kininle kahrol...(!)

Çok fazlasını iste, burda taam, yemiş bol...
Para, emvâl çokluğu, asâletine sembol...(! ! !)
Neden onda çok var da, bende hiç yok de, üzül; (!)
Hakkına râzı olma, boşuna sararıp sol...(!)

Hayat; doğum ve ölüm arasında, çabadır...
Kiminin uçağı var, kiminde arabadır...
Sen de tabanvayla git, başkasını kıskanma;
Çoğu ipekler giysin, sendeki de abâdır...

Nasıl geçerse geçsin, bırak, geceyle gündüz...
Yolda Yâ HAKK de dâim, suda akarına yüz...
Ne gelirse ALLAH'tan, de ki can baş üstüne;
Gayretinle dağlar del, olsun yokuşlar dümdüz...

İster, kırk katır iste, ya da iste kırk satır;
Kader arzûya uymaz, dinlemez gönül hatır...
Yaratan, iş bu yolu, genişletir, daraltır...
Çalış, tedbirini al, yürü var git uyumlu;
Şeytanla kanka giden, trajedi yaratır...