Ey insan! Şiiri - İnönü Kolukırık

İNSAN:
Gündüzleri dudak büküp,
Surat astıgınız
insan! ! ! ! ! ! ! !
Geceleri kaldırımda,
Taş zannederek bastıgınız
İnsan! ! ! ! ! ! ! !
Sizin de gazeteden mi yorganınız,
Taştan mı yastıgınız?
İnsan! ! ! ! ! ! !
HAAAAAAAAAAYIR dersiniz degil mi?
Degil mi,
İnsan! ! ! ! ! !
Parklarda pasajlarda sabahlayanlar da,
İnsan! ! ! ! ! !
Kuş tüyü döşeklerde sabahlayanlar da,
İnsan
Gayri safi millli hasıladan
Yetim hakkı yiyenler de insan,
Bir dilim ekmek,
Diyenler de,
İnsan
İnsan
Açım açım açııııııııım dedigindeyse,
ALLAH versin dersin degil mi?
İnsan.
Sen ye,sen iç, sen rahat et, sen yaşa,
Paşa paşa huzurlu yaşa,
Ne olursa olsun,
Yuvasızlara, tinercilere,
Kimsesizlere,ayyaşa,
Yeter ki sen huzurlu yaşa,
İnsan,
Yalnız adaletli olun,
Hakkaniyeti elden bırakmayın,
Bizleri yitip kakmayın,
Bize kem gözle bakmayın,
Ya bu nimetinden yaralandıgınız,
Cennet vatanı
Kibrit çalıp yakın,
Yada bize evladınız olarak bakın.
Bu sözlerimi hafife almayın sakın,
Bırakın tabak kırmayı,
Bırakın ceket yakmayı,
Bırakın diskoteklerde,
Göbek atmayı,
Bırakın kazanç ugruna,
Ticaret ugruna
İnsan satmayı
Eger ki insansan,
İnsan
Yiyin insanlar yiyin,
Birbirinizi yiyin
yetemzsse bizi de yiyin
yalnız
Yeter ki
bize evladım deyin.
Sonra müslümanım diyin
Kuru kuru müslüman olunmaz,
Para bulunur da
evlat bulunmaz,
Evladı sokakta sabahlayan
Bir milletin
Haysiyeti,
onuru bulunmaz
İnsan olmak zor olmamalı,
İnsan! ! ! ! !