Ey İnsan! Şiiri - Ahmet Pekiyi

Kıldan ince bir yoldur, kılıçtan keskin sırat.
Üstünden geçmen için iyiliklerindir kanat.

Sen daima kulak ver sesine şu vicdanın.
Aklı doğrudan şaşmaz bunu yapan insanın.

İmanlıysan kârdasın unutma bu gerçeği.
Allaha kul olanın nurludur geleceği.

Allah, alemin Rabbi, değişmez bu hakikat.
İmansızın yüzüne er geç inecek tokat.

Her şey Rabbin hükmüdür, rıza göstermeyi bil.
O’nun desteği yoksa zaferi aklından sil.

Mucize dolu etraf dön de dünyaya bir bak.
Ne yokları var etmiş, gücü sonsuz olan Hak.

Tesadüf değildir ki, şu muhteşem kainat?
Zira herşey şahit ki, noksansızdır bu hilkat.

Muhammet Mustafa’dır bize en büyük rehber.
Ayrılmazsan yolundan yakındır sana zafer.

Ebedi olamazsın toprak seni de yutar.
Hayırdan uzak durma, elinden onlar tutar.

İnsanlar kan ağlıyor çoğu yardıma muhtaç.
Kafan havada gezme, şu gözlerini bir aç.

Durmadan iyilik yap ki çoğalt sevabını.
Allah kolay eder mahşerde hesabını.

Sen ben anlamasak da hata olmaz kaderde.
Bir gün, doğruymuş deriz, hiç umulmadık yerde.

Ölmüşler konuşurken bizlere düşer susmak.
Çare olamaz sana beynindekini kusmak.

Ey insan! İmansızın sonu ne kadar hazin.
Mühürlenince kalpler cennete yoktur izin.