Ey İnsan Şiiri - İbrahim Sağır

Hey gücüne,ilmine güvenen insanoğlu,
Hayatım dediğin şey ecel ipine bağlı.
Nefis dessas ve kurnaz,gönül uysal,yumuşak,
Kâfire efendidir, dünya mümine uşak.
Ezel ebet arası akıyor hayat memat,
Cennet’i istiyorsan dünyayı ardına at.
Ol Vahid-i Ehad’a şahit sayısız lisan,
Ey maddenin esiri aklı gözünde insan.
Şu intizama bir bak her şey yerli yerinde,
Yıldızlar birer fener dünya gecelerinde.
Yaratmak O’na mahsus, hiçbir el karışamaz,
Rabbimin sanatıyla hiçbir güç yarışamaz.
Bir düğüm ki çözmeye ne güç yeter ne ömür,
İmtihanla ayrılır elbet elmas ve kömür.
Maddenin çıkmazında bocalamak ne diye,
Ezele kıyas ile milyar sene saniye…
Niçin bu aldanışlar,bu didişme bu çaba,
Dünya hep senin olsa neye yarar acaba.
Bir görülmez böceğe yeniliriz âşikâr,
Anlaşılması müşkül kim avcıdır,kim şikâr.
Şu beden mimarının akıl ermez işine,
Kâdir değil insanlık yapmaya tek dişine.
Abes işi yok onun her işi hikmetlidir,
Yarattığı her varlık O’na tekbir getirir.
Gözünü kapamakla bir yere varamazsın,
Hesap günü kendini sonra kurtaramazsın.
Niçin bu aldanışlar bu didişme bu çaba,
Dünya hep senin olsa neye yarar acaba.

1994