Ey İnsan Şiiri - Kemal Tekir

Yaprak gibi rüzgarlarla,
Her yere savrulup durma.
İradesiz insan gibi,
Nefsinin esiri olma.

Hırsın, inadın, ihmalin,
Emrinde olursan eğer.
Gelir art arda zulümler,
Dünyan bir zindana döner.

Kulluğunu unutmak ta,
Büyük zulümdür insana.
Sakın bu hataya düşüp,
Ahiretini karartma.

Zulüm, eziyet, işkence,
Kimin işine yarar ki,
Sadece insandan başka,
İnsan zulmeder insana.

Kim kimlere tuzak kurar?
İnsanın kendinden başka.
Kim birbirini yok eder?
İnsanın kendinden başka.

Allah kullara zulmetmez,
Kimseye eziyet etmez.
Çekemeyeceği yükü,
Hiçbir insana yüklemez.