Ey İnsan! Şiiri - Beyzade Hüseyin Ekici

Yağdı rahmetten yağmur oluklar şırıl şırıl
Suya kandı nebatat ağaçlar pırıl pırıl
Ey insan! yanma diye kavurucu güneşte
Bulutlara emreden Yüce Kudret’e sarıl

Günahların pençesi imansız gönül arar
Fidan gibi gençliği karanlık düşler sarar
Ey insan! kanma diye nefsinin arzusuna
Sırat-ı müstakimle Yaradan seni karar

Öğrenir kitabını yetmişinden yediye
Besmele çekip başlar kul lamelif ye diye
Ey insan! banma diye elini haramlara
Güç verilmiş çalışıp helalinden ye diye

Bütün canlılar bir bir dünyamıza derildi
Şeref verilmek için insan layık görüldü
Ey insan! anma diye Rabbinden başkasını
En büyük nimet olan kutsal akıl verildi

Erdemlice yaşamak ahlaklı olana has
Yalan ömür bitince gidene tutulur yas
Ey insan! konma diye zıplayıp daldan dala
Emin adımlarınla ayağını sağlam bas

Rabb ölü deniz gibi öldürür hırçın kibri
Bu dünyada verecek şükreden kula sabrı
Ey insan! sanma diye kendini dağdan yüce
Böbürlense de herkes görecek toprak kabri

Beyzade / Hüseyin Ekici
25.07.2025