Ey insan Şiiri - Musab Cemal

Görme kendini öyle değersiz
Çekilme öyle kabuğuna
Düşme öyle telaşa
Endişelendirmesin seni dünyanın telaşı
Endişelendirecek bir şey varsa
O da cemiyetin imanı
Hem mahalli zikir olan kâinatta
Serzakirsin sen
Enbiyalar senden çıkar
Evliyalar senden
Kendini denk görme bir hayvanla
Unutma ki âdemsin sen

Görme kendini öyle büyük
Çekilme öyle bir kenara
Düşme makam sevdasına
Endişelendirsin seni Allah korkusu
Selamı kesme müminden
Sakın sukut etme insanlıktan
Eğer iman giderse
Kendini alçak gör bir hayvandan
Büyüklenme
Çünkü
O azameti kibriyanın yanında
Unutma ki ademsin sen

Ey insan
En büyük korkunla arandaki fark
Bir küçük şapka
Ne hala bu büyüklenmen
Ey ziynetlendirilmiş dünyayı mesken edinen insan
Ne bu sevdan
Ne bu korku
Ne bu telaş
Ey kalemle yazmak öğretilen tek varlık
Âlim olmak varken ne bu arsızlık
Hem gökteki melekler kanat gerer sana
Sen ilmi talep et
Ya bu ne kutlu dava

Ey nefsim
Rızayı ilahiyi dava edinmek varken
Ne bu gaflet
Bu nasıl bir hata
Belki hür yaşarsın ama
Unutma ki sen
Abdullah'sın Abdullah