Ey İnsan Şiiri - Kemal Müftüoğlu

kim kaldı geride bunca zamanda
en çok sevilenler bir hayal oldu.
uzun denen ömür geçti bir anda
sevda çiçekleri zamansız soldu.

yılları beklerken günü unuttuk
oysa bizim olan yalnız bu andı
doğru yol varken çıkmaz yol tuttuk
nefsimiz bin türlü yalan kandı.

gün geçtikçe daha fazla kirlendik
oysa temiz gelmiştik yalan dünyaya
uzun sandık kısa bir an dinlendik
hem krala özendik hem de saraya.

anlamak zor kainatın sırrını
ne yöne baksan hepsi bilmece
ne geçmişi belli ne geleceği
tek bilinen varoluşu bir hece.

gözümle görmesem bu serap derim
her şey ayrıntılı bir hesap işi.
tesadüf diyene hayret ederim
nasıl görmez hakikati her kişi.

ey insan, gün gelir sende anlarsın
çözülür senin de dizinin bağı,
ecel şerbetine er geç kanarsın
görürsün dönülmez son sığınağı.