Özümden verdim,
Etine,kemiğine,
kılcal damarlarına kadar erdim.
Koca bir dünyayı,
senin için yoluna serdim.
Ruhun ezelden,
Armağan yaratıcıdan,
Kutlusun,
Mutluyum seninle,
Çünkü özümsün.
Acıktın süt verdim,
Susadın su verdim,
Yatağın oldum,
Yorğanın oldum.
Sardım sarmaladım,
Çıplaktın giydirdim.
Koynumda yatırdım.
Büyüdün geliştin,
Emekledin üzerimde,
Yatıp oturdun günlerce,
Sevinçlerine,üzüntülerine,
Ortak oldum yıllarca.
Ayaklarıyın üzerinde durduğun o gün,
Sevdiklerinle,
Sevindim yürümene,
Üzerime basa basa,
Koşup zıplamana,
Elinde çöp benimle oynamana,
Çamurdan evler,bebekler yapmana,
Hep ama hep sevindim.
Tebessümün coşkum,
Hüznün kederim olurdu.
Düşmüyorsun artık,
Dizlerin kanamıyor.
Daha bir güçlü olman için,
Besinlerimle vitaminler verdim.
Sağlıklı bir İnsan oldun,
Düşünen ve ileriyi gören.
İNSAN,
Ne mutlu bana,
Ne mutlu sana.
Şimdi ne değişti,
Birdenbire bana karşı sertleştin,
Kötü davranmaya başladın,
Hükmetmek mi?
Güç gösterisi mi seni azgınlaştıran.
Neden,üzerime kilometrelerce,
asfalt döküyorsun.
Tenim yanıyor.
Neden nefes borularımı,
betonlarla kaplıyorsun,
Nefes alamıyorum.
Neden ormanlarımı kesiyorsun,
Yağmurlara karşı duramıyorum,
Eriyorum yok oluyorum.
Bıkmadın kesmeye,
Bak yağmurlarda yağmıyor,
Kurudu dudaklarım,
Bir damla suya hasret,
Ağır ağır ölüyorum.
Kuşlarımı öldürüyorsun,
Ne yaptılar sana.
Üzerime tonlarca zehir atıyorsun,
Boğuluyorum.
Kurutma göllerimi,
Zehirleme derelerimi,
Öldürme,
Koynumda yaşayan öbür çocuklarımı.
Mis gibi kokan ekmek,
Taze domates,salatalık,
İstemiyormusun,yokmu ihtiyacın.
Öyleyse neden?
En verimli yerlerimi evlerinle,
fabrikalarınla kapatıyorsun.
Git dağ yamaçlarına,
Kur evlerini,
Kondur fabrikalarını.
Zehirleme dünyamı,
Arıt tesislerini,Filtrele bacalarını,
Git İnsanoğlu git,
Kendi iyiliğin için git.
Yarınların için git,
Ödünç aldığın için,
Gelecek kuşaklara,
Borçlu olduğun için git.
Bunca zulmüne karşı,
Bir gün sonsuz uykun gelirse,
Gögsümde yatman için,
Sevğiyle kollarım açık,
Seni bekliyorum.
Darğın değilim.
Ey İnsan,
Bastın,ezdin,
Tekmeledin kazdın.
Yaktın yıktın,
Tükürdün üzerime ettin,
Sesimi çıkarmadım.
Ben seni sevdikçe,
Sen nefret mi ettin.
İstemesemde,
Seni çok sevsemde,
Sana zararım dokunacak,
Nefes almam için,
Gelecek nesiller için,
Bedenimin bazı noktalarından patlıyacağım.
Eğer o noktada üzerimdeysen,
Zarar göreceksin.
Bilki bu hata benim değil,
Senin olacaktır.
Ey İnsanoğlu,
Ben dünde topraktım,
Bugünde......
Oysa sen,
Medeniyet yolunda,
Yoketmeyi öğrendin.
Yok ettiğin ben gibi görünsemde,
Asıl yok olan sensin.
Bu toprak ananın belkide son sözleri,
Geldiğin yeri unutma,
Gideceğin yeri anımsa.
Yok etme ki;
Var olasın.
Kayıt Tarihi : 25.11.2005 20:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgi ve saygıyla,
Geldiğin yeri unutma,
Gideceğin yeri anımsa.
Yok etme ki;
Var olasın.
Ey insan..! Kulak ver bu sese demek geldi içimden...
Sevgi ve Saygıyla
Suna Doğanay
Ey İnsan
Özümden verdim,
Etine,kemiğine,
kılcal damarlarına kadar erdim.
Koca bir dünyayı,
senin için yoluna serdim.
Ruhun ezelden,
Armağan yaratıcıdan,
Kutlusun,
Mutluyum seninle,
Çünkü özümsün.
Acıktın süt verdim,
Susadın su verdim,
Yatağın oldum,
Yorğanın oldum.
Sardım sarmaladım,
Çıplaktın giydirdim.
Koynumda yatırdım.
Büyüdün geliştin,
Emekledin üzerimde,
Yatıp oturdun günlerce,
Sevinçlerine,üzüntülerine,
Ortak oldum yıllarca.
Ayaklarıyın üzerinde durduğun o gün,
Sevdiklerinle,
Sevindim yürümene,
Üzerime basa basa,
Koşup zıplamana,
Elinde çöp benimle oynamana,
Çamurdan evler,bebekler yapmana,
Hep ama hep sevindim.
Tebessümün coşkum,
Hüznün kederim olurdu.
Düşmüyorsun artık,
Dizlerin kanamıyor.
Daha bir güçlü olman için,
Besinlerimle vitaminler verdim.
Sağlıklı bir İnsan oldun,
Düşünen ve ileriyi gören.
İNSAN,
Ne mutlu bana,
Ne mutlu sana.
Şimdi ne değişti,
Birdenbire bana karşı sertleştin,
Kötü davranmaya başladın,
Hükmetmek mi?
Güç gösterisi mi seni azgınlaştıran.
Neden,üzerime kilometrelerce,
asfalt döküyorsun.
Tenim yanıyor.
Neden nefes borularımı,
betonlarla kaplıyorsun,
Nefes alamıyorum.
Neden ormanlarımı kesiyorsun,
Yağmurlara karşı duramıyorum,
Eriyorum yok oluyorum.
Bıkmadın kesmeye,
Bak yağmurlarda yağmıyor,
Kurudu dudaklarım,
Bir damla suya hasret,
Ağır ağır ölüyorum.
Kuşlarımı öldürüyorsun,
Ne yaptılar sana.
Üzerime tonlarca zehir atıyorsun,
Boğuluyorum.
Kurutma göllerimi,
Zehirleme derelerimi,
Öldürme,
Koynumda yaşayan öbür çocuklarımı.
Mis gibi kokan ekmek,
Taze domates,salatalık,
İstemiyormusun,yokmu ihtiyacın.
Öyleyse neden?
En verimli yerlerimi evlerinle,
fabrikalarınla kapatıyorsun.
Git dağ yamaçlarına,
Kur evlerini,
Kondur fabrikalarını.
Zehirleme dünyamı,
Arıt tesislerini,Filtrele bacalarını,
Git İnsanoğlu git,
Kendi iyiliğin için git.
Yarınların için git,
Ödünç aldığın için,
Gelecek kuşaklara,
Borçlu olduğun için git.
Bunca zulmüne karşı,
Bir gün sonsuz uykun gelirse,
Gögsümde yatman için,
Sevğiyle kollarım açık,
Seni bekliyorum.
Darğın değilim.
Ey İnsan,
Bastın,ezdin,
Tekmeledin kazdın.
Yaktın yıktın,
Tükürdün üzerime ettin,
Sesimi çıkarmadım.
Ben seni sevdikçe,
Sen nefret mi ettin.
İstemesemde,
Seni çok sevsemde,
Sana zararım dokunacak,
Nefes almam için,
Gelecek nesiller için,
Bedenimin bazı noktalarından patlıyacağım.
Eğer o noktada üzerimdeysen,
Zarar göreceksin.
Bilki bu hata benim değil,
Senin olacaktır.
Ey İnsanoğlu,
Ben dünde topraktım,
Bugünde......
Oysa sen,
Medeniyet yolunda,
Yoketmeyi öğrendin.
Yok ettiğin ben gibi görünsemde,
Asıl yok olan sensin.
Bu toprak ananın belkide son sözleri,
Geldiğin yeri unutma,
Gideceğin yeri anımsa.
Yok etme ki;
Var olasın.
İshak Özlü
ne güzel bir tema islemissinizi siirinize kutlarim üstadim toprak ana herseyi verir karsiliksiz oysa bizler ne kadar koruyabiliyoruz onu duyarliliginizi candan kutluyorum saygilarimla hürmetler
SAYGILARIMLA NEVİN ÖZVERİ
TÜM YORUMLAR (15)