Ey insan Şiiri - Mehmet Çağlayan 2

Seher vaktinde söner yıldızlar,
Giderim soğukta diz boyu karlar,
Beyaza bürünmüş ovalar kırlar,
Tabiat işliyor, saat biçimde.

Mevsimler döner durur, kendi içinde,
Bazan güneş güler, hava açınca,
Güller çiçekler açar, bahar gelince,
Bağlar bahçeler kokar misler içinde.

Acı tatlı olaylar, tarih içinde,
Bir tarafta insan, açlık içinde,
Bir tarafta refah, sarhoş biçimde,
Bivefa insanlar, riya içinde.

Bilmem ne denir bu, tamahkârlara,
Arzı doldursalar, karınlarına,
Ey ins! Ne olacaksın bu encamınla,
Sorgu hesap var; ahret içinde.