EY! İNSAN
Yaradan’ın, seni ne güzel yaratmış.
Yaratılanlar içinde özel yaratmış.
Nefesinden üflemiş, bir de can katmış.
Nimetimin kıymetini bil demiş.
Göndermiş dünyaya yaşatmak için.
Kimine bal vermiş kimine bıldırcın.
Mutlu olmak varken ne idi derdin?
Ne buldun ki sarımsakla soğanda.
Pırasayı ömür boyu yemek istedin.
Rabbin cennetinde mekân gösterdi.
Gönlünce oyalan gez dolan dedi.
Uyma sakın o uğursuz şeytana,
Yasak meyveleri yedirir sana.
Bedenine şekil vermiş, yürütmüş.
Kalbine sevgi vermiş, aşkı büyütmüş.
Bir bedenden bir bedene nur akmış.
Kucağından birde nesil çoğaltmış.
Sonsuz şükürler et Yaradan’ına.
Sana senden yakın sakın unutma.
Esmasını yansıtmış, tüm varlığına.
Hamdı bilmezsen nankör olursun sonra
NURSEL YEŞİLYURT
Nursel Yeşilyurt
Kayıt Tarihi : 18.8.2018 00:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nursel Yeşilyurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/08/18/ey-insan-107.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!