Ey insan dünyadan kendini kolla.
Bu dünya derindir,acılar derin.
Sevinçler dahada derin acıdan.
Ardında gizlidir derdin,kederin.
Rastlantıdır sanma insan olduğun,
Asla kader değil kula kulluğun,
Eğer rastlantıysa yaşanan hayat,
Nedendir bu kadar çabaladığın.
Dünya değişmiyor sen değişmezsen.
O eski kendinden vazgeçemez'sen.
İsteklerini sen değiştir önce,
O zaman kurulur yeni bir düzen.
İnsandır kendini ret eden varlık.
Ondan yarım kalmış nice uygarlık,
İnancı tam değil hiç bir zafere.
Ne sağlam yeminler bozmuş insanlık.
Tamama ermemiş hiç bir din iman,
Nice Tanrıları eskitmiş zaman.
Yeni bir hayatın arifesidir,
Bu kızıl kıyamet bu kopan tufan.
Celal derki bak şu sonsuz fezaya,
Gelen yabancıyız biz şu dünyaya.
Kaşiflere neler sunmuş bu ülke.
Merdiven kurulur yıldıza aya.
Celal Işık
Kayıt Tarihi : 26.7.2018 14:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Celal Işık](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/07/26/ey-insan-106.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!