Ey insalık Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Ey insanlık, telaşımı bağışlayın
Bir yangın içindeyim yanıyor tenim
Boşa sevdim hazırda dursun kefenim
Geriye dönecek yüzüm yok benim

Aşk ilacı,derde devadır diye içtim
Kör gözlerle meğer kefenimi biçtim
Aklım almıyor ben onu nasıl seçtim
Varacak yüzüm, sözüm yok benim

Göz göre göre çaldı benden zamanı
Beyhude yandı elde gönül fermanı
Vurdu kahpece zalim yaktı harmanı
Aydınlığı görecek gözüm yok benim

Ey insanlık, tanımadan şendi bağım
İçimi de kemirdi eridi karlı dağım
Ben artık ben, kendim de yasağım
Saracak gücüm yok özüm yok benim

Anladım değmezmiş böyle adi birine
Böyle bir sevda girsin yerin dibine
Tanrım gücüm yok artık bu aşk oyununa
İçerden yanacak közüm yok benim