Ey huzur Şiiri - Kadir Kaya1

Elma ağaçları hatırlıyorum,
Bakımsız bir köy evinin metruk bahçesinde,
Yetiştirmiş de meyvelerini, sunmuş öylece gamsız,
kurtlara, kuşlara,
dalına direk derdi anam, öyle yani,
kırılıyor dallar meyveden,
yerlere serpilmiş elmalar,
yarısı çürümüş,
yarısı kurtlu,
O bahçede bir çocuk vardı,
yamuk kafalı,
zehir gibi akıllı,
duygulu alabildiğine,
içli,

huzur ey huzur,
hala o bahçede misin?

Markette ne kadar ışıltılı bir köşe öyle,
Özenle silip parlatmışlar meyveleri,
sıra sıra dizmişler elmaları,
ne kurtlu, ne çürük,
bol bol ilaçlı bünyeleri,
kof mu kof,
Bir adam görüyorum,
Elmalara bakıyor,
Derinlerde gözleri,
şık giysiler içinde amma,
uzanmıyor elleri,
yamuk kafalı,
Karmakarışık aklı,

Huzur ey huzur, neredesin,

Anamı hatırlıyorum,
Çamaşır yıkamaktan ağarmış,
kınalı elleri,
tırnaklarında hamur,
Yolda gözleri,
Tencerede bir kap yemek,
şükürde yüreği,

Babamı hatırlıyorum,
Gözlerinde şimşek,
yürüyüşünde deprem,
ayağa kalkmış bir yüce dağ,
Nasırlı elleri,
Muhtaçlığı yok Allah’tan başkasına,
Herkese yetiyor yüreği,

Aynaya bakıyorum,
Bir adam,
O da bana bakıyor,
sorgulayan gözleri,
ne de çok şey biliyor,
ne de çok yaşanmışlık,
onca güzel anı arasında yığınla kir, pas, çamur,
hayal kırıklıkları en çok,
dost sandıkları,
düşünüyor,
ne de çok yaşamış, ne de çok,
yorulmuş ruhu,
çökmüş gözleri,
aynadaki adam bana bakıyor,
ben ise tarlakuşlarının sesini dinliyor,
böceklerin yaşam sevincini izliyorum,
arıların gayretini,
gelinciklere, papatyalara,
başaklara bakıyorum,
boyumla beraber,
nazlı rüzgarlarda salınırken başaklar,
lambayı kapatıp çıkıyorum odadan,

ey hayat ben geldim,
ne kaldı yaşamadığım, hani nerde?
Ya sahi, sen nerdesin?

Şehri Sultani 07.02.2013