Ey Hünkârım! Şiiri - Mehmet Yaşar Genç

"Dünya gurbetinin elem tacını
Gülerek başında tutanlar bilir
Bu, mahpushanenin dert ilacını
Ölmeden ölümü yutanlar bilir"

Ey Hünkârım!
Fırtınalar kopsa da süfl-i alemde
Huzur ikliminden rayihan gelir
Aşkın renklerine bürünmek için
Edeple saf tutar tüm Kelebekler
Tevbe secdesine başlar eğilir

Ey Hünkârım!
Vahyin çeşmesinden ışık içen ruh
İçindeki sırlar türbegâh olur
Bütün yanmışların dudaklarında
Şu, söz satanları içinde erit
İlmin katresinden kalp agâh olur

Ey Hünkârım!
Tufan dalgaları, sarsılan ruhlar
Bela denizinden yarınlarımız
Sen fikir terzisi, ulu hakikat
Çileye dik duruş, süren insicam
Şu, miskin bedenler ruhundan dolsun
Sabahı söktürsün alınlarımız

Ey Hünkârım!
Ümitsizlik semtime çerâğ ol
Demet demet uzanıver dünyama
Efsunu dağılsın kara gölgenin
Kirli uykulardan uyandır beni
İçinde alemler saklı sözlerin

Ey Hünkârım!
İhtiras soylular, bağımda diken
Yitirilen başlar; başağa dönsün
Merhamet busesi dokunan beden
Duru sevgilere açılan kapı
Alperenler Samanyolu'ndan görünsün

Ey Hünkârım!
Uygarlık yasta şimdi
Firavun gözlü ağyar tutmuş yolunu
Zamanı zincirlemiş devler
Nemrut alevine gamımı taşır
Asla dönmem Huda'dan, melek olsa gelenler
Garip bir el dokunur, bahtiyar sabredenler

Ey Hünkârım!
Bu, kapında titreyen
Mazlum bir Kardelen dileği
Çağın buzullarından.

"Asil duygulardır mahrem yoldaşın
Yersiz kederlerin bırak boşluğa
Kutsi sözler olsun yol arkadaşın
Celâl-i dikenler dönsün hoşluğa."