Hep yıldızlar kayarmış derler ya gökyüzünde…
Üç hilalli devletin en son demlerin de
Tek hilale ses veren seslerin zirvesinde
Taceddin mektebinin en ücra köşesinde
Asımı aydınlatan hilal kaydı ne çare!
Kayan yıldıza ne olur kimse bilmez aslını.
Lakin kayan hilalin istiklal narasını
Sağır kulaklar değil mühürlü kalpler bile
Anlayıp ayağa kalkar saygı ve hürmet ile
Ey hilal
Şimdi geceler sensiz gündüzler yine sensiz
Açıldı çıktım göğe nazlı hilalim sessiz
Yarıldı indim yer nesli asım çaresiz
Var duvarda marşınız ve altında isminiz
Lakin ruh-u istiklal yalnız ve de kimsesiz!
Ey hilal
Bir isyan sabahında nice güzel bakışalar
Hakikat denizinde hakkı bulamamışlar
“Edebiyat tükendi edepsizlikte başlar”
Dolaşır tepemizde hain sesli baykuşlar
Ne gün geri gelecek Yusuf’u anan kuşlar
Ne gün geri açılır haktan yana aguşlar
Ey hilal
Günahın parıltısı şemsi ziyasız kıldı
Hümanist çığlıklarla dindaşlarım kırıldı
Apaydınlık bir günde simsiyah güvercinler
Lekelendi güneşler çölde gezmez hecinler
Ve çöller, kumlar saçan bir fırtınayla inler
Nerde Bedri aslanlar nerde Osman-i erler
Ey hilal
Garplının çöplüğünde peyda oldu bir nesil
Çakallar yol kesiyor kurtlar zulme mümessil
Ruhlara cemre düştü cemre ki çisil çisil
Fakat yağmurları yitirdik bul
EY HİLAL-İ ASİL
Kayıt Tarihi : 8.1.2017 15:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ey Hilal
