Ey hicranın engin gölgesi

Ey Yücelerin en yücesi,
İsmim dudaklarımda mühürlenmiş,
Her harfim ateş, her hecem bir yangın.
Gözlerim ufkun kanayan izinde,
Hicranın sesiyle çırpınır ruhum.

Susmaz içimdeki sitem,
Bir hançer gibi yankılanır kalbimde,
Sonsuzluğa uzanan her sessizlik,
Beni sana daha çok bağlar, ey vuslat.

Ben bir yolcuyum;
Ne bir durak var ne de bir liman,
Gölgem bile terk etmiş izimi,
Zamanın açtığı yaralarda boğulurum,
Her adımda biraz daha kaybolarak.

Ey cevheri gizli sevda,
Her sabah, yeniden düşerim yoluna,
Sensiz bir dünya, suskun bir çöl bana,
Hüznümde bir ömür, aşkınla aşina.

Gece yıldızları süslerken yalnızlığıma,
Her biri gözlerinden çaldığım bir ışık,
Kalbimin kuyusunda yankılanır adın,
Baharın tomurcuğu misali, hep derinde.

Bir gün bulur muyum bilmem vuslatını,
Bu yara, özlemin rüzgarıyla kapanır mı?
Ey aşkın en güzeli, cevapsız dualarım,
Adınla başlar her nefesim, her sonum.