Ey Hazreti Maşita Şiiri - Zeki Günay

Firavunun ve kızının, hizmetçisiydin,
Sen onu çok sevmiştin, Hazreti Maşita.
Yüce olan Allah'a iman ettin diye,
Firavuna şikayete, gitti Maşita.

Yerden tarağı alınca, besmele çektin,
Bak sınavın başladı, Hazreti Maşita.
Yüce olan Allah'a iman ettin diye,
Türlü, türlü, işkenceler gördün Maşita.

Saçlarından tutup çekip, seni sürdüler,
Tekme ve tokat atarak, seni dövdüler.
Hakaret ettiler, sana ağır sövdüler,
Sen Rabbim Allah dedin, Hazreti Maşita.

Çocuğun yaşı beş, boğazını kestiler,
Kanı alıp senin yüzüne, sürüldüler.
Firavuna! ilah demeni istediler,
Direndin sen kazandın, Hazreti Maşita.

Üç aylık bebeğini fırına attılar
Ateşler içinde bebeğini yaktılar.
El ve vücuduna kızgın demir bastılar,
Bu ne büyük imtihan Hazreti Maşita.

Bebeğin ateşte, dile gelip konuştu,
Bebeğin ölmeden, Rabbî ile buluştu.
Cennetle mücadeledi ona kavuştu,
Cennette mis kokan, gülüsünüz Maşita.

Eş ve çocuğunu, önünde öldürdüler,
Maşita'yı ölmeden mezara gömdüler.
Çocuğun derisini önünde yüzdüler,
Gözümden yaşlar yere damladı Maşita.

Firavun baktı ki? iman etmeyeceksin,
Firavuna karşı, secde etmeyeceksin.
Ne yapsada, Allah'a sırt dönmeyeceksin,
Senide kızgın yağlarda yaktı Maşita.

Sen eşin çocuklar Allah ile buluştu.
Herkes aradığına hakkıyla kavuştu.
Firavun denizde, dalgalarla boğuştu,
İntikamı yüce Allah aldı Maşita.

Kul Zeki yanmasından kimler yansın söyle,
Hangi kullar dayanır ki? sınava böyle.
Maşita yüce bir kuldur, öyledir öyle,
Annenin sabırlısı, hazreti Maşita.
Annenin en güzeli, Hazreti Maşita.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY