Ey Hayat! Nesin? Şiiri - Seyitvakkas Din ...

Zayi oldu koca ömrüm.
Avunacak bir şey kalmadı ellerimde.
Süründüm bu yolda sürüm sürüm.
Takatim kalmadı,söz tükendi dillerimde.

Neye murad ettimse murad alamadım.
Sana koştum bir ömür boyu ama kapını çalamadım.
Sen kal dedin,ben kapında kalamadım.
Sensizliğin ızdırabını duyuyorum şimdi iliklerimde.

İnsan ne için yaşar?
Hayatın hiç şakası yok,
İnsan ise hep şaşar.
Ziyan olur her gün
her damlam bardaktan taşar.
Ettiklerimi biçmenin yorgunluğu nasırlı ellerimde.

Mutluluktu peşinden koştuğum oysa,
Parmaklarım arasından kayıp gitti o da.
Eski günlerden kalan,kulaklarımda bir aksiseda
Son yolculuğuna çıkan bir gemi limanlarımda.

Ey hayat!
Tat almadı kimse senden, nesin?
Doğum ile ölüm arasında bir nefessin.
Bulmaca içinde bir bulmacasın.
Yanık bir eda ile şifre oldun dizelerimde.

Simsiyah bir bulut gibi üzerimde
Alacakaranlıkları yaşıyorum her gün.
Matemim bitmek bilmedi.
Her günüm yorgun.
Eskiden eser yok,derman yok dizlerimde.