ey hayat,
yetmez mi bunca bedel
bunca çırpınış bunca kıyıya vuruş
bunca hırpalanış
niye aramızdaki bu uzaklık bu mesafe
nedir böyle delice tükettiğimiz
peşin sıra nefes nefese
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
acım sürecek acılarım yıllara eklenecek ben acılarımla yaşamayı sevdim be hayat seni artık ben değil seni acımadan harcayanlar güldürecek çünkü sen bana çile vermekten bıkmadın bende senin verdiklerini heybeme atıp omzumda taşımaktan hiç bıkmadım ve bıkmayacağımda… harca bozdur bozdur şimdi kendini sana inat sevdiklerim için bende seni bozdurup harcayacağım bundan sonra var mı ötesi haydi sen söyle şimdi….
hayat adlı yazımdan küçük bir bölüm bırakıyorum yorumuma
tebriklerimle mükemmeldi
Dünya bir veriyor bin alıyor ...Ama kime dersin ki?? O ne kaderi, ne de feleği dinlemez, o sadece bildiğini okur...Tbr ederim..
Güzel bir isyan sesi... Yüreğinize sağlık...
ne kaldı elimizde geçmişi anarken
içimize çöken hüzünden başka
ne verdin bize ki
bırakalım arkamızda güle oynaya
Etkilendim.. Ne kadar güzel bir isyan..Kutluyorum şiirinizi..
karanlık kuytularda
çocuk gülüşlü gençliğimizi
savrulmadık mı uğrunda
bir o yana bir bu yana
yüreğiniz yüce olsun. yine de adam gibi adamız ve dimdik ayaktayız.selam ve saygılar
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta