Ey Hayat! Şiiri - Elif Sude

Bir uçurumun kenarındayım
Dalgalanan başörtümün ucunda hayatım
Oysa ne günler yaşadım
Sevdanın özünü tattım kırık düşlerde
Hayaliyle tüttüm sıralardaki ilmin
Ve yeniden doğdum yorgun umutlarda
Ama feda etmeyi de bildim Hak uğruna
Gülü tarumar ettim bülbülden kopmak acı olsa da
Çok ezildim sinsi dokunuşlarda
Düştüm belki; kalkmayı da denedim hep
Birkez daha başkaldırdım yenilgime
Başörtüm sakız oldu dillerde
Şerefsize cevabını vermeyi de bildim
Tanıştım hayatın çarpıklığıyla
Efe kesilenin güve olduğunu hayretle izledim
Yalnızdım boş kalabalıklarda

Ey Hayat!
Meğer neler öğrettin bana
Belki de büyüdüm ağlaya ağlaya
Bir dileğim olsa senden bu cana
Ne acıdır ki kaderden yana
İmtihanım böyle; ya kış ya kara...